Als je al sinds jaar en dag speelt voor dezelfde club en vervolgens een switch maakt voor meer uitdaging, dan wil dat heel veel zeggen over doorzettingsvermogen en prachtige motivatie. Mascha de Lange maakte zo’n overstap, en daar mag ze trots op zijn! Trots op het feit dat ze meer aan heeft gedurfd en is weten op te gaan in deze prachtige sport. Net als haar familieleden is ook zij een geweldige aanwinst geweest voor The Jumpers uit Den Haag, en later voor EBV Baros en Lokomotief Rijswijk!

Grootse basketbalfamilie

Mascha haar ouders hebben net als haar neef en nichten allemaal gebasketbald. Als klein kind sliep ze zo ongeveer ook in de kantine in het weekend. “Ik kan mij echt niet anders herinneren dan dat ik in de sporthal was,” vertelt Mascha. “Niet dat zoiets vervelend was, sterker nog, ik heb mooie tijden meegemaakt. Mijn familie heeft voornamelijk in Den Haag gebasketbald, bij The Jumpers. Ze hebben ook in de technische commissie gezeten toen ik ouder werd. Enkel mijn neef Richard van Poelgeest is gaan uitweiden naar college in Nebraska en daarna naar Weert, Goba Gorinchem, Oostende en Leuven. Mijn nichtje Sanne van Poelgeest heeft ook in Amerika gezeten, en daarna CTO gespeeld in Amsterdam en bij Den Helder Suns.”

Meer ontwikkeld als shooting guard

Mascha is op haar zevende gestart met basketballen, met dochters van de vrienden van mijn ouders. Toch wel een stap die werd genomen. “Zelf voelde ik mij eerst best onzeker, maar ik wilde ook zo goed zijn als mijn teamgenoten,” herinnert Mascha zich. “Wat ik toen heb gedaan is veel schottrainingen heb bezocht, en daarin heb ik mij als shooting guard het meest ontwikkeld. Mijn broer is altijd een harde werker geweest. In het begin was ik ook een felle speelster, maar naarmate je je steeds meer ontwikkeld, hoe technischer je wordt qua spel. Mijn broer heeft dat laatste gedeelte niet meegemaakt aangezien hij toen al was gestopt.

Met elke sport heb je een bepaalde levensstijl en ontwikkeling. Bij The Jumpers was er dan ook sprake van een hechte groep; zowel bij de jongens als de meisjes. Daar groei je dan natuurlijk mee op. Naast basketbal ga je ook op stap met elkaar, iets wat voor mij altijd meer dan dat is geweest. Toernooien in Duitsland en Denemarken zijn echt onvergetelijk!”

Gespeeld bij diverse clubs

Pas voordat ze wedstrijden ging spelen stond Mascha al langs het veld met een bal in haar hand. Het voelde vanaf dat moment al heel natuurlijk. “Als ik dan nadenk over de switch naar een andere vereniging merkte ik dat ik op dat moment wel prestatiedrang voelde en altijd enorm goed wilde zijn voor het team. De zenuwen namen op dat moment wel toe. Ik ben heel lang bij The Jumpers blijven hangen, waarna ik naar EBV Baros in Rotterdam vertrok. Ik heb daar ook een hele leuke tijd gehad. Ook heb ik bij Lokomotief Rijswijk gespeeld, aangezien mijn nichtje daar ook speelde. Destijds wilde ik spelen bij een familievereniging, wat ik daar wel voelde. Na Lokomotief heb ik nog één jaar rolstoelbasketbal gespeeld bij ISV Kameleon in Den Haag.”

Nieuwe uitdaging bij EBV Baros

Toch begon het bij Mascha te kribbelen om voor iets nieuws te gaan. Al gauw wist ze het. “Bij The Jumpers werd er veel op groepsniveau gepresteerd. Later ging het niveau naar beneden, en werd er niets aangetrokken. Mijn lange verblijf dat ik daar lang bleef was vanwege mijn familie en alles wat daar was opgebouwd. Voor meer uitdaging vertrok ik dan ook naar Baros. Daar gingen 19 jaren vooraf bij The Jumpers, wat toch niet niks is. Het was wel een verademing dat je daarna toch voor hardere trainingen kan gaan, wedstrijden die uitdagend werden. Baros was een supertijd! Ik heb daar hele leuke mensen leren kennen en prachtige tijden meegemaakt. Op mentaal niveau maakte ik stappen. Ik was altijd een speelster die altijd zenuwachtig was, en bij verlies een heel weekend teleurgesteld zijn. Het team bleef altijd bij elkaar, en dat maakte dat er in mijn hoofd iets mentaals ging veranderen. Mentaal werd het allemaal beter en sterker. Het was een team met spelers vanuit drie verschillende verenigingen: Baros zelf, Barons uit Breda en The Jumpers. Het is zonde dat het maar een korte tijd duurde, maar door de coachwissels bleef de progressie uit.”

Later: Lokomotief Rijswijk, met lovende woorden