Deborah Vos begon met basketballen bij Grasshoppers in Katwijk, en doet dat nog steeds samen met 32 uur in de week werken bij een woningcorporatie. Haar ouders en haar broer Sander hebben op hoog niveau gebasketbald. Sander heeft altijd in de eerste teams in de jeugd gespeeld, en ook nog een aantal jaar in het eerste team van BS Leiden. In Nederland speelt Deborah op de centerpositie, aangezien ze bij Grasshoppers nu niemand op die positie hebben. Ze opereert meestal onder het bord, en gaat fysiek de strijd aan.

Klasgenootjes besmet met het basketbalvirus

Vroeger heeft Deborah voornamelijk opgekeken naar het Nederlands damesteam. Toen ze in onder 12 zat wilde ze ook zoiets meemaken. “Vanwege prioriteiten is het er niet van gekomen, hoewel ik wel de droom heb waargemaakt om op het hoogste niveau van Nederland te spelen,” vertelt Deborah. “Het feit dat spelers hun werk, school en basketbal goed kunnen combineren bewonderde ik altijd. Natuurlijk zijn namen als Michael Jordan en Kobe Bryant inspirerend, en dat is ook de rede waarom ik basketbal heel leuk ben gaan vinden.”

Op school ging het sinds dat moment nergens anders over. Deborah wist haar klas aan te sporen. “Al mijn klasgenootjes heb ik ook met het ‘basketbalvirus’ besmet. De gesprekken van de dag gingen altijd over de wedstrijden, en we daagden elkaar altijd uit om steeds beter te worden. Van jongs af aan wordt er een discipline ingegooid om te blijven trainen. Dat het op dat moment al erin is gekomen, is denk ik de rede dat een team als Grasshoppers sterk is geworden. Iedereen die zich bij ons wil aansluiten hoort ook bij Grasshoppers. Daarom vind ik het een topvereniging!

We zaten met veel kinderen op basketbal, en we lieten onze andere klasgenoten ook naar de wedstrijden van dames 1 te kijken. Van de onder 12 tot onder 14 hebben we elkaar enorm gemotiveerd. Destijds speelde er veel Amerikanen in de competitie, en ik was zelfs een keer de mini van de week waardoor ik met Karin Kuijt het veld op mocht. Nu speel ik samen met Karin, dus dat is echt extra bijzonder!”

Landelijk kampioen in diverse lichtingen

In elke jeugdlichting is Deborah Nederlands kampioen geworden, behalve bij onder 18. Een zeer mooie prestatie mag wel gezegd worden. “Op een gegeven moment zaten Fleur Kuijt en ik in drie diverse teams, dus moesten we soms drie wedstrijden spelen. Ik ben echt enorm trots op het feit dat wij meerdere keren kampioen zijn geworden. Ik speelde toen op de guard positie, en hield altijd van het harde werken. Ook het scorend vermogen had ik destijds al, dus daar heb ik nu nog profijt van.”

De eerste keer spelen op het hoogste niveau van Nederland

Op 8 december 2012 was het zover. Deborah kwam in de wedstrijd tegen Dozy Den Helder voor het eerste team van Grasshoppers. “Je gaat met veel spanning het veld op, maar vanaf het eerste moment enorm leer je enorm veel. Daarbij, door de spanning presteer ik vaak beter. Je moet het gewoon doen als je de kans krijgt. Toch had ik gehoopt op een carrière in het buitenland, maar in 2014 is mijn knieschijf uit de kom gegaan waardoor mijn kraakbeen beschadigd geraakt. Hierdoor kon ik niet twee keer per dag trainen, dus op internationaal niveau is het niet meer te redden. Ondanks alles heb ik zeker hier in Nederland eruit gehaald wat erin zit, en ik ben nog lang niet klaar hier in Nederland!”

Uitgenodigd door CTO

Het seizoen daarna kwam Deborah uit voor CTO Amsterdam. Een bijzonder moment om ervoor uitgenodigd te worden! “Op zo’n leeftijd is basketbal het belangrijkste wat er is, en als je dat zoveel uur in de week kan doen is dat geweldig. Je woont op jonge leeftijd al op jezelf, en het is voor mij een hele goede kans voor mij geweest. Speelsters als Laura Cornelius en Emese Hof zijn enorm sterk. De ontwikkeling van iedereen van dichtbij meemaken is geweldig! Het is een heel leerzaam traject geweest, ook om het ritme na een lange blessure terug te vinden. In korte tijd ben ik volwassen geworden, en basketbal technisch bereik je zoveel meer. Ik ben de mensen die ik daar heb leren kennen dan ook enorm dankbaar.”

Het zijn van een jeugdinternational

Haar talent en inzet heeft succes gehad. Deborah werd op haar 16^e een jeugdinternational. “Als je zo jong bent, is de selectie van het Nederlands jeugdteam doorkomen hetgeen waar je het voor doet. Het was enorm fantastisch dat het dan ook was gelukt. Onder 16 was een beleving, en een enorme ervaring. Dat ik zoiets heb kunnen maken is een droom die is uitgekomen, en een moment om nooit te vergeten!

In 2017 teruggekeerd naar Katwijk, met een bijzonder moment

Vier jaar nadat Deborah voor het eerst uitkwam op het hoogste niveau keerde ze terug naar de plek waar dat heeft plaatsgevonden. Dat seizoen beleefde Grasshoppers een fantastisch moment. “Katwijk blijft mijn thuis. Daarnaast ging ik in Den Haag studeren, waardoor het makkelijker te combineren was met Grasshoppers. Mijn droom was om ooit Nederlands kampioen te worden op het hoogste niveau. Het was een heel mooi seizoen, en alles viel op z’n plek. Qua fitheid en uithoudingsvermogen kon ik het goed aan. Coach Rick Driessen weet wat wij van hem verwachten en andersom. De ontlading bij het winnen van de landstitel was enorm, echt het mooiste moment uit mijn basketbalcarrière!”

Ook in 2019 werd Grasshoppers kampioen, waarna Den Helder de laatste jaren de landstitel heeft overgenomen. Dit seizoen vinden we Grasshoppers opnieuw in de top van de competitie. “We hebben een aantal sterke speelsters zien vertrekken naar het buitenland, zoals Ilse Kuijt en Noor Driessen. Daartegenover zien we sterke talenten zich ontwikkelen naar wat er nodig is om met dit niveau mee te komen. Met deze elementen kunnen we zeker weer een slag slaan richting een kampioenschap.”