Afgelopen seizoen was een prachtig jaar voor Emese Hof. Op dit moment komt ze uit voor CB Avenida uit Salamanca, waar ze met het team in twee seizoenen meerdere landelijke prijzen heeft binnen gehaald en in de finale van de EuroLeague heeft gespeeld. Met de jeugd van de Orange Lions heeft ze in 2015 een bronzen medaille behaald. Heb je het over Emese Hof, dan komen de volgende elementen altijd aan bod, iets wat andere spelers, coaches, bezoekers of organisaties altijd zien: motivatie, inspiratie, groeien, schitteren, innoveren, en overwinnen!

De eerste keer basketballend, samen met Roos

Emese komt uit een sportief gezin. Niet alleen qua basketbal, want haar broertje heeft besloten te voetballen, iets wat hem ook aardig afgaat! “Mijn ouders hebben in Utrecht bij de Cangeroes gebasketbald,” vertelt Emese. “Elke zaterdag gingen wij daar heen om te kijken. In feite zaten Roos en ik in het materiaalhok te spelen. Later is Roos begonnen met basketballen, en aangezien ik als kind altijd wilde doen wat mijn zus deed, ben ik ook op basketbal gegaan. Op mijn zevende heb ik mijn eerste training gehad bij Cangeroes, samen met Roos. Destijds had ik niet één keer gescoord, iets wat mij nog altijd bij is gebleven. Toch is het een begin van een grote periode die zou komen, en waar ik nog steeds onderdeel van uitmaak.”

“Fysiek spel, wat best hard tegen hard kan zijn, is waar ik mij comfortabel bij voel”

Niet één keer gescoord? Je zou eens moeten zien waar ze nu speelt. Ze is enorm veelzijdig, en op alle aspecten zeer gedreven. “Waar ik het vooral van moet hebben is mijn basketbal IQ. IQ als in het vermogen om het spelletje zo te kunnen lezen dat bepaalde systemen uitgevoerd kunnen worden. Voor bepaalde aanvalsmogelijkheden zet ik screens neer, óf om zelf te kunnen afrollen óf om andere speelsters in scorende positie te brengen. Waar mijn zus voornamelijk een schutter en driver is, ben ik een speelster die onder de basket speelt. Fysiek spel, wat best hard tegen hard kan zijn, is waar ik mij comfortabel bij voel. Dichtbij of onder de ring afronden is ook een onderdeel van mijn spel, en daar hoort verdedigen en rebounden ook bij. Af en toe neem ik ook schoten van net buiten de bucket. Daardoor ga ik toch meer op de center positie spelen. Onze power forward speelsters zijn meer geneigd om een schot van buiten te lossen. Uiteindelijk zie ik dat toch meer speelsters het schot kunnen lossen, maar we spelen al naar gelang onze sterke kracht in het team.”

Sterk geworden door familie en medespeelsters

Uit meerdere bronnen kan inspiratie gehaald worden. Dat kan van dichtbij zijn, dichterbij dan je denkt. “In eerste instantie heeft Roos mij geïnspireerd, aangezien ik altijd wilde doen wat zij deed. In Nederland zijn onder andere Marlous Nieuwveen, Fieke Ligthart en Rianne de Roos speelsters waar ik enorm naar op keek. Als je even later met dat soort speelsters traint, en getraind wordt, is dat echt heel bijzonder! Ik heb onder meer heel veel weerbaarheid van hen meegekregen. Daarbij, zij zijn weer heel andere type speelsters. Dat vind ik het leuke daarvan; van speelsters rond dezelfde positie steeds nieuwe ideeën leren, ervaringen op te doen en uiteindelijk toe te passen tijdens mijn wedstrijden. Ik speel ook tegen niet de minste tegenstanders, zoals Brittney Griner en Brianna Turner. Ook zij hebben weer een andere manier van spelen.”

Het begin bij de Cangeroes, met een stijgende lijn bij Uball

Net als haar ouders heeft ook Emese bij Utrecht Cangeroes gespeeld. In de Utrechtse formaties kreeg ze steeds meer potentie en groei. “Toen ik acht jaar was ben ik competitie gaan spelen bij Utrecht Cangeroes, bij onder 10. Toen was er natuurlijk nog niets qua ambitie te bekennen, het was gewoon heel leuk! Natuurlijk gaat het op die leeftijd om basketbal leuker te vinden en kinderen ermee te enthousiasmeren. Bij Cangeroes kunnen zij dat heel goed! Ik kreeg gaandeweg grotere ambities, wat ook moet als je hogerop wilt komen, maar ik had nooit in gedachte om later van basketbal mijn beroep te maken. Destijds wist ik niet eens dat die mogelijkheid er was. Stapsgewijs was Cangeroes een plek waar ik mij nog meer ontwikkelde, en meer wist waar ik later wilde zijn. Ik kwam ineens in het rayon team terecht, en later de jeugdselecties van de Orange Lions en op dit moment zit ik al een tijdje bij de hoofdmacht van de Orange Lions. Het is heel bijzonder dat het bij Cangeroes begonnen is. Later bij Uball kreeg ik coaches als Jan Poels, Anneke Mourits en Kirsten Hoefs. In die jaren werd het steeds serieuzer, en voor zover ik mij kan herinneren is dat ik bewust stappen ging zetten als basketbalspeelster. In die tijd was ik ongeveer 14 jaar.”

Jaren later beleeft Emese nog steeds enorm veel plezier van deze sport, met daarbij prachtige prestaties!

Een volgende grote stap: het CTO-traject

Haar harde werken werd beloond. Emese kreeg de uitnodiging om het CTO-traject te volgen. “Het was echt een spannende gedachte op het moment dat ik werd uitgenodigd door CTO. Toen speelde Tanya Bröring, Marlous Nieuwveen, Zera Butter en Marlou de Kleijn. Dat voelde als een enorme stap! Ik speelde in de eerste wedstrijd een paar minuten. Met een persoonlijke fout stond ik wel op het wedstrijdsheet, maar een mooie periode bij CTO zou absoluut aanstaande zijn!”

Het zouden nog veel meer prachtige prestaties zijn dan enkel een persoonlijke fout. Emese werd sterker, en onder andere door haar spel werden de prestaties van CTO ook steeds sterker. Zo stond CTO in 2015 in de halve finale van de play-offs, en met een schot van eigen helft zorgde Emese voor een 84-81 overwinning voor CTO. “Zoiets is natuurlijk geweldig!” beweert Emese. “Soms maken we nog steeds grapjes over deze wedstrijd. Maar goed, allemaal leuk en aardig, maar we verloren alsnog de serie met 2-1, dus dat was wel jammer. Toch staat deze buzzer beater nog steeds op YouTube, en die gaat er voorlopig ook niet af!”

Het traject heeft Emese veel goed gedaan. Niet alleen goed, maar ook completer. “Zo’n organisatie zorgde voor het mogelijk maken van heel veel trainen en vlieguren maken. Daarnaast heb ik enorm veel vriendinnen gemaakt, en ook persoonlijke groei is wat het mij gebracht heeft. Daar heb ik een mooi basis gelegd qua spel, wat in mijn derde of vierde jaar in Miami echt tot uiting kwam; dat er ook iets na college mogelijk was.”

Brons op Lanzarote

In 2015 schreef het Nederlands vrouwen onder 20 team geschiedenis door in de A-divisie een bronzen medaille te bemachtigen. Niet eerder was het een Nederlands team gelukt, maar drie jaar later in Sopron zou dat nog een keer het geval zijn. “Dat toernooi in Lanzarote was heel bijzonder!” vertelt Emese. “Als je ver komt, en alles klopt, dan creëer je steeds meer vertrouwen. Dat kwam tijdens dat toernooi heel goed samen, en iedereen heeft enorm veel bijgedragen. Wij wilden op dat moment ook wat goeds neerzetten, want het jaar daarvoor in 2014 was ronduit teleurstellend. In 2015 schreven wij geschiedenis door de bronzen medaille te winnen, en ook heel mooi dat zo’n prestatie zich drie jaar later herhaalt!”

Een nieuwe uitdaging: Miami Hurricanes

Vanuit CTO ging Emese samen met Laura Cornelius in 2015 naar Amerika om voor Miami Hurricanes uit te komen. Al gauw voelde zij zich daar op haar plek. “Coach Katie Meier is echt een topcoach! Ik had gelijk een klik met haar. Ze waren daar ook gefocust op de persoon, en niet zozeer op wat voor speler ik ben en waar mijn kracht ligt. Dat is hoe coach Meier ook het team benadert. Dat trok mij het meeste aan om daar te spelen. In Miami ben ik echt een completere speelster geworden, en ben ik ook in staat geweest om voorop te gaan in de strijd en andere speelsters op sleeptouw te nemen. Daarbij, Laura en ik konden altijd aangeven hoe wij bepaalde plays in Nederland hadden uitgevoerd. Coach Meier vond dat geen probleem, en dus pasten we dat soort situaties toe tijdens de wedstrijden. Naar de kennis en inzichten van de spelers werd geluisterd, en dat maakt dat spelers zelf (en het team) daar ook beter van wordt. Dat heeft mij ook als persoon enorm geholpen!”

Een mooie uitdaging voor Emese, eentje waarin ze is gaan schitteren!

Emese bereikte met de Hurricanes veel mooie prestaties. In alle jaren bereikten zij de March Madness. “Twee keer waren wij de host geweest van de March Madness finales. Dat waren onze beste jaren. In het begin hadden wij speelsters als Jessica Thomas en Keyona Hayes. Zij waren sterke seniors, en daar konden Laura en ik ons echt aan optrekken. Wij konden allemaal voldoende ervaring opdoen. Soms mochten wij ook starten. Dus in de afgelopen vier jaar hadden wij goede teams. Voor de Hurricanes waren het echt mooie jaren.”

Emese omhoog op de manier zoals ze dat vaak doet: haar ellebogen gebruiken en naar de basket gaan

Op naar meer succes in Spanje

Zo gebeurde het dat Emese terecht zou komen in Salamanca. De nationale beker was al gauw een feit, maar daar zou het lang niet bij blijven. “Spanje is prachtig! De competitie wordt steeds beter. Bijna alle teams kunnen elkaar op een goede dag verslaan. Zo moesten wij bijvoorbeeld overtime spelen tegen IDK Eustotren. In zo’n competitie is dat mogelijk, en niks is zomaar gegeven. Wij zijn samen met Gerona en Valencia de grootheden, maar onderin is niets zomaar gespeeld. Dat maakt deze competitie extra leuk en uitdagend! Het spel is sneller, en van hoger niveau.

Soms denk ik dat ik meer stil zou moeten staan bij het feit dat ik dat soort prestaties heb meegemaakt. De finale van de EuroLeague spelen is niet zomaar iets, maar je hebt het wel waargemaakt! Spelen in een bubbel, tussen allemaal topspelers was echt een verrijking. Daar hoor je dan ook tussen. In de eerste wedstrijd van de Final Four speelden wij tegen Sopron. Iedereen dacht dat wij favoriet waren. Wij hadden een totaal andere perceptie daarvan, maar wonnen wel met 72-61. In de finale speelden wij tegen UMMC Ekaterinburg uit Rusland; het team dat vrijwel alles won dat seizoen. Maar het stomme is dat we deze wedstrijd gewoon hadden kunnen winnen aangezien, we op een gelijke stand kwamen te staan met nog weinig minuten te gaan. Toch is het behalen van de finale een zeer bijzondere prestatie, en daar zou ik best wel wat langer bij stil willen staan. Echter, topsport is ook gelijk omschakelen en doorgaan. Het was leuk dat wij zo ver zijn gekomen, maar gelijk daarna was het focussen op de landstitel. Dat hebben wij gedaan, en het winnen van de landstitel is een prachtige prestatie! Niet om op de zaken vooruit te lopen, maar het zou zomaar eens het beste seizoen uit mijn carrière kunnen zijn. Maar goed, eerlijk is eerlijk, dat kan altijd pas achteraf gezegd worden. Komend seizoen krijgen we de druk die erbij komt om de landstitel te prolongeren.”