Tot 2,5 jaar geleden heeft de 33-jarige Kris Biesters altijd professioneel basketbal gespeeld. Komend seizoen gaat ze spelen bij dames 2 van Batouwe uit Bemmel in Promotiedivisie. Tegenwoordig is ze sinds drie jaar werkzaam als teamleider sportontwikkeling bij de Gemeente Nijmegen. Kris haar carrière is niet zomaar iets. Haar talent, capaciteit, drive en ontwikkeling heeft haar tijden bezorgd om nooit meer te vergeten. Ook als bezoeker gaat ze op in de basketbalsport.

Basketbal in de familie

Bijna iedereen uit Kris’ familie speelt basketbal. Op verschillende vlakken hebben ze van alles weten te ontwikkelen. “Mijn zus Anouk en ik zijn tegelijk begonnen met basketbal, en ook voor mijn broer Kay Biesters is het vrij snel begonnen. Daarnaast heb ik nog een ander zusje: Yordi Kathmann. Dus wij basketballen alle vier al een tijdje, en hebben dat alle vier op het hoogste niveau gedaan. Yordi basketbalt nog steeds op het hoogste niveau, bij dames 1 van Lekdetec uit Bemmel.

Als ik kijk naar Anouk, Kay en mijzelf, dan hebben wij alle drie veel gemeen,” veronderstelt Kris. “Wij zijn alle drie harde werkers, en als wij op het veld staan dan willen wij altijd winnen. Dat is aan alles terug te zien; de over my dead body mentaliteit. Bij Yordi uit dat zich in het voortreffelijk kunnen schieten. Geef haar een beetje ruimte en ze kan op elk moment raak knallen. Kay heeft het vooral van zijn snelheid en verdediging. Daarnaast kan Kay veel mogelijkheden creëren. Anouk is heel allround, en ik moest het voornamelijk hebben van mijn slimheid, rebounds pakken en het leiderschap oppakken. Ik speelde altijd voor het team, dus veel kansen creëren voor anderen. Wij hebben overeenkomsten, maar tegelijkertijd ook veel verschillen. Anouk en ik hebben vaak met elkaar gespeeld, en daar kwam Yordi later bij. Het feit dat je met z’n drieën tegelijkertijd in het veld staat is enorm bijzonder!”

Mooie tijden in het begin van haar profcarrière

Na een aantal jaar in Bemmel te hebben gebasketbald, werd het voor Kris tijd om stappen te maken. Dit zouden nog hele mooie stappen worden. “Toen ik wat jonger was, ging mijn zus naar Amsterdam. Het was echt heel gaaf om haar daar te zien spelen, in een team met Tanya Bröring, en het Nederlands Team met Naomi Halman en Leonie Kooy. Op mijn 15^e heb ik gedebuteerd op het hoogste niveau van Nederland, bij de Wildcats in Nijmegen. Het grootste gedeelte van dat seizoen speelde ik nog bij de junioren, maar mocht zo nu en dan invallen. Dat was echt geweldig! Wij speelden toen in de Horstacker in Nijmegen, en in die tijd speelden de heren van EiffelTowers in diezelfde hal. Ik was daar destijds fan van. Met de familie gingen wij regelmatig naar Eiffel kijken. Dat niveau was heel hoog, de hal was altijd bomvol en het leefde enorm daar. Spelers als Ryan Robertsen, Chris Mims, Eric Nelson en Leon Rodgers waren echt topspelers. Echt tof dat ik daar met Wildcats een onderdeel mocht zijn voor het Nijmeegse basketbal. Drie seizoenen later gingen we van Wildcats naar The Matrixx Magixx, dezelfde naam als het toenmalige basketbal in Nijmegen bij de mannen. Als jonge speelster speelde je altijd met wat oudere dames. Aan de ene kant was dat een eer, maar tegelijkertijd wil je jezelf enorm bewijzen. Dat maakte het wel spannend, maar vond het zeker een mooie ervaring.”

Nieuwe uitdagingen voor Kris

Basketbal in Nijmegen was met EiffelTowers tussen 2000 en 2005 in zeer goede handen. Na die tijd brak een nieuw tijdperk aan: The Matrixx Magixx. Ook een succesvolle tijd, alleen van iets korte duur bij de dames. Dat maakte dat Kris ging zoeken naar nieuwe mogelijkheden. “Destijds was ik 17 jaar toen de damestak van The Matrixx Magixx ermee stopte. Onder René van der Wielen speelde ik een goed seizoen. Veel van de meiden gingen naar Bemmel om daar Promotiedivisie te spelen. Ik twijfelde op dat moment nog, want wellicht kon ik als jonge speelster nog even Promotiedivisie spelen en later het hoogste niveau aan te gaan. Aan de andere kant, ik speelde in het Nederlands team, en was vrij talentvol. Coach Laki Lakner belde mij, en vroeg of ik op gesprek wilde komen om mij te contracteren. Anouk speelde daar al, dus die keuze was vrij eenvoudig.”

“Amsterdam had in die tijd een fantastisch team”

Naar het westen van Nederland zou het dus zijn voor Kris. Ook daar zou het niet bij alleen spelen blijven. Na eerder diverse wedstrijden van EiffelTowers en The Matrixx Magixx te bezoeken kon Amsterdam geregeld bezoek van Kris en haar teamgenoten verwachten. “Toen ik later naar Landslake Lions ging ben ik veel wedstrijden van MyGuide Amsterdam gaan bezoeken, aangezien ik het altijd leuk vond om het herenbasketbal te volgen. Ik was altijd in de Sporthallen Zuid als ik zelf niet trainde. Het spel blijft je altijd achtervolgen, en met een groep meiden uit het team bezocht ik vaak wedstrijden. Amsterdam had in die tijd een fantastisch team, dus het was echt heel leuk om te zien dat ze volledig voor de prijzen gingen en die uiteindelijk ook pakten. Teddy Gipson, Peter van Paassen, Stefan Wessels en Avis Wyatt speelden in die tijd op enorm hoog niveau in de hoofdstad.”

Terug naar waar het allemaal begon: Bemmel

Drie jaar speelde Kris in het westen van Nederland. Op dat moment kwam Batouwe met een nieuw plan, en schakelde daar Kris en Anouk hun hulp in. “De dames werden in Bemmel kampioen van de Promotiedivisie. Zij konden promoveren naar het hoogste niveau, en op datzelfde moment had het bestuur gelijk met Anouk en mij contact opgenomen om weer te komen spelen. Wij kwamen de club graag te hulp voor hun doelstellingen. Echter, in de laatste oefenwedstrijd voor het seizoen scheurde ik mijn kruisband, en je weet wat dat betekent: einde seizoen. Het was echt vervelend om niet aan jouw thuispubliek te kunnen laten zien wat je kan.”

Vechten voor elke bal, gaan voor elke mogelijkheid; Kris heeft niet alleen haarzelf maar ook alle andere basketbalclubs waar zij speelde wat moois gegeven met haar spel!

Een historisch moment voor Bemmel

Na zo’n vervelende start kon Kris aan Bemmel laten zien wie zij is. Wat zij en het team zouden laten zien zou niet zomaar iets zijn. “Niet normaal!” herinnert Kris zich als ik haar vraag over de finaleserie in 2015. “Dat is het eerst wat in mij opkomt! Soms kijk ik nog steeds alle filmpjes van dat seizoen terug, want het is werkelijk een historische prestatie! Ten eerste; alles was altijd uitverkocht. Mensen die ‘vochten’ gewoon om kaartjes. Als ik thuis was werd ik vaak gebeld voor kaarten, en mensen reden ook langs de hal om aan kaartjes te komen. We hadden een heel sterk team, en René van der Wielen maakte er een hecht geheel van met mijn zus en Thijs Sloot als medecoaches. Elke wedstrijd in de finaleserie tegen Landsmeer was heel close, maar tot drie keer aan toe konden we geen overwinning pakken. Toch zei een 3-0 achterstand ons niets, want elke wedstrijd begint gewoon bij 0-0. Daarbij, alle wedstrijden waren de kansen om te winnen aanwezig, dus waarom zou het ons niet lukken? Het was op dat moment alle druk loslaten, en de focus gewoon leggen op het moment zelf, zelfs op detailniveau; game voor game, maar ook play-by-play. Dat maakte veel in ons los, en dus wonnen wij de vierde wedstrijd. Datzelfde gevoel hielden wij vast, en dat had ons succes opgeleverd. In Landsmeer wonnen wij wedstrijd nummer vijf. Op dat moment voelt een 3-2 achterstand als vrijwel niets meer, want wedstrijd nummer zes werd in Bemmel gespeeld. Gesteund door het thuispubliek voelden wij dat het zeker niet gespeeld was. Wij waren totaal niet moe, want in de play-offs kan je niet moe zijn als je echt wilt strijden voor de titel. De druk zou nu bij Landsmeer komen te liggen, en dat idee gaf ons vleugels. Een 3-3 stand zou een feit zijn, en met een winning streak van drie wedstrijden weet je dat het erin zit. Tijdens de warming up in Landsmeer wisten wij dat deze voor ons zou zijn. Er was zoveel vertrouwen in de ploeg, en de sfeer vertelde al heel veel. Ook deze wedstrijden hebben wij het met alle speelsters voor elkaar gebracht: het schutterswerk van Yordi en Gabriëlle, het gevecht om elke bal van mij, Karin en Jacobine gecombineerd met het sterke spel van Lisa en Jill. Een prachtige prestatie om nooit meer te vergeten! Ik denk dat ik ongeveer drie weken op een roze wolk heb geleefd.”

Kris Biesters; een speelster waar je als toeschouwer intens moet van genieten tijdens haar spel!

Opnieuw een prachtige prestatie

Lekdetec was tegen elke druk bestendig. Dat wisten de tegenstanders ook, en dat kon toch wat druk met zich meebrengen. “Ik weet niet wat het toch kan zijn; dat Bemmel steeds op een achterstand staat tijdens de finaleserie. Echter, we hadden inmiddels de ervaring dat het nooit of te nimmer over is. Op een gegeven moment merk je een soort druk bij de tegenstander, en aan de andere kant heb je niet veel te verliezen. Dat seizoen hadden wij veel blessures en coachwissels. Echter, doordat wij zo op elkaar ingespeeld waren maakte dat wij het kampioenschap ook in 2017 konden pakken. Dat zou ook één van mijn laatste wedstrijden zijn. Het feit dat het team uit elkaar ging bracht veel verdriet, positief verdriet. Zoiets komt gewoon niet meer terug; deze mate van teamcohesie en prachtige prestaties.”

Alle reden voor jou om trots te zijn Kris! Wat heb je een prachtige carrière gehad, eentje waarvan je veel mensen een mooi voorbeeld van fantastisch basketbal hebt laten zien!

Basketbal in Bemmel; op bijna alle hoge niveaus voorzien