Sport verbindt jong en oud; dat hoor je wel vaker. Door de leuke activiteiten die basketbalclub MBCA Amstelveen organiseert zijn veel vriendschappen ontstaan. Twee spelers die wij in dat kader hebben benaderd zijn Hanna Groeneveld (8 jaar) en Esmer Kiraz (10 jaar). Zij vertellen ons meer over MBCA, hun vriendschap en het spel.

Het ontstaan van hun passie voor basketbal

Hanna wordt gecoacht door haar vader, en bovendien basketbalt haar broer Max Groeneveld al een tijdje. Zij heeft het dus al vroegtijdig meegekregen. “ik was 1 jaar toen ik voor het eerst dat een basketbal wilde optillen,” vertelt Hanna. “Toen ik vier jaar werd, ben ik voor het eerst begonnen met meedoen op trainingen. Mijn broer Max basketbalde op dat moment al bij het MBCA. Een jaar later mocht ik echt meedoen met spelen bij de Basketball’s Cool (BCool). Het duurde niet lang voordat ik in een team werd ingedeeld, namelijk bij onder 10 van MBCA. Ik was het enige meisje, dus ik was best wel verlegen in het begin. Het was wel al meteen heel leuk om bij deze jongensgroep te horen, in september zijn we samen in de onder 12 5!”

Binnen Esmer zijn familie is nooit gebasketbald. Door het vinden van de BCool heeft hij alles vroegtijdig mee kunnen krijgen. “Een keer vroeg ik aan mijn moeder of er hier in de buurt (Amstelveen) een activiteit op zaterdag is. Zij zei natuurlijk ja, namelijk de BCool. Van de eerste groep ben ik naar de tweede groep gegaan, en daarna heeft mijn huidige coach Han aan mij gevraagd of ik bij onder 10 wilde komen spelen. Hanna zat er toen al in, en zo heb ik haar leren kennen!”

Enorm veel plezier bij MBCA

Vanaf het eerste moment was het raak: zowel Hanna als Esmer vond het gelijk heel leuk bij MBCA. “Mijn vader doet heel veel leuke dingen binnen de club, en het is enorm leerzaam om hem als coach te hebben. In onze tuin hebben wij een basket staan. Daar heb ik veel geoefend, samen met Max en mijn vader. Max traint heel vaak, maar heeft wel een l blessure gehad,” vertelt Hanna. “Hierdoor kon hij lang niet basketballen, maar nu inmiddels wel. Dat vind ik echt heel fijn voor hem! Hij heeft mij geleerd om veel te oefenen, zoals bijvoorbeeld op een achterwaartse lay-up. Mijn broer is ook heel snel. Vroeger mocht ik altijd naar zijn wedstrijden toe. Ik had een iPad waar ik de wedstrijden mee kon opnemen.”

“Ik vond het enorm leuk, vanaf het eerste moment al,” vertelt Esmer. “Ik voelde dat ik beter werd in het spel, en dat ik veel meer eruit kan halen. De trainingen zijn leuk en leerzaam tegelijk. Je wordt er ook steeds beter van. Het is bijna elke week hetzelfde, maar dat maakt je sterker. Het is niet dat alles steeds helemaal hetzelfde is, aangezien je ook steeds wat nieuws leert. Ik ben beter geworden in het schieten, want Hanna en ik kunnen ook vanaf de driepuntslijn raak schieten. Toch wil ik alles wat ik tot nu toe geleerd heb steeds beter doen!”

“Esmer zegt precies wat ik denk,” vertelt Hanna. “Door veel te herhalen word je steeds beter.”

Een onbreekbare vriendschap

Esmer en Hanna zijn allebei ingedeeld bij onder 12 ( U12-7) aankomend seizoen. Wat kunnen die twee over elkaar vertellen? “Esmer en ik zijn echt goede vrienden geworden,” beaamt Hanna. “We vinden allebei dat mijn vader enorm goed en op een leuke manier coacht. De vriendschap die wij  hebben is heel bijzonder, wij begrijpen elkaar goed! Zoiets heb je ook nodig met deze sport.”

“Wij kunnen elkaar goed vinden tijdens trainingen en wedstrijden,” vertelt Esmer. “Als ik de bal heb zie ik haar altijd vrij lopen, ook als ze in een verdedigde hoek staat. Ook dan weet ik haar altijd te vinden!”

WNBA voor Hanna?

Hanna heeft een bijzondere droom voor ogen. Een droom die ze heeft door één van haar voorbeelden: Chatilla van Grinsven. “Later zou ik naar het meisjesteam willen gaan waar Chatilla heeft getraind, oftewel het Nederlands team. Als ik dat eenmaal heb behaald zou ik graag naar de WNBA willen gaan. Filmpjes van Chatilla hebben we op internet opgezocht, en daar zagen wij dat ze enorm goed kan basketballen! Zij is ook een grote voorbeeld voor mij, zij inspireert mij enorm.”