De 21-jarige Renee Goris zit gaat naar het laatste jaar van haar studie aan de Koningstheateracademie in Den Bosch. Sinds afgelopen maart is ze cultuurambassadeur van Balen. Ze is veelal bezig met poëzie, schrijven en theater maken. Haar creaties zijn enorm bijzonder, beschikken over magie, fantasie en enorm veel inlevingsvermogen. Dat maakt Renee bijzonder talentvol en een fantastische aanwinst voor theater!

Al op jonge leeftijd weg van dichten

Van sinterklaas had Renee allerlei gekleurde magneetletters gekregen. Ongeveer 20 minuten later hoorde haar moeder dat ze allerlei woorden aan het maken was, en daar was ze vrij verrast door. Ze is enorm weg van dichten, en van haar favoriete dichteres Maud Vanhauwaert “Het bijzondere aan Maud is dat ze de combinatie van vorm en inhoud krachtig neerzet,” vertelt Renee. “Je ziet haar doel van haar tekst doorstromen in haar gedicht, en laat daardoor poëzie meer zijn dan een paar letters op papier. Ze zoekt de randjes op, om mensen op te zoeken die niet zo gauw een poëzieboek uit het schap zouden halen. Ze zoekt echt naar een verhaal, waardoor je echt getriggerd voelt om in het verhaal te komen.

Het uitbrengen van een eigen dichtbundel

Begin 2021 kwam het er van. Renee kreeg het voor elkaar om haar gedichtenbundel ‘Of hoe de regendruppel er nooit in slaagde zichzelf droog te houden’ uit te geven. “Mijn zus had een ‘wreck this journal’, een boek waar allerlei opdrachten in stonden, zoals bijvoorbeeld een pagina in brand te steken. Dat was in het Engels, dus dat begreep ik toen nog niet zo. Ik was wel op het idee om mijn eigen boekjes te maken. Eigenlijk kwam daardoor het verlangen om zelf ooit eens een boek uit te geven. Later kwam ook nog corona, dus kwam er meer tijd vrij om mijzelf daar nog meer in te verdiepen. Mijn nicht heeft gezegd dat ik het eens zou moeten uitgeven, wat ik had geproduceerd. Dat heeft met succes uitgepakt, want het is uitgekomen!

Ik heb er enorm veel positieve reacties op gehad. Reacties als dat mijn bundel een toegankelijke bundel is, en het lekker wegleest. Het is best speels, want ik was nog heel jong, waarin je bewondering voor de wereld kunt teruglezen. Het voelde alsof ik mensen samenbracht vanwege mij. Dat vond ik heel bijzonder; alsof ik van mijzelf iets weerspiegelde waar mensen in geïnteresseerd zijn! Dat had ik niet zo gauw verwacht, maar voor mijzelf heeft het veel losgemaakt. Voornamelijk om dingen te durven delen. Waar ik voorheen wat terughoudend was om iets van mijzelf te durven delen, zo heb ik dat steeds meer durven te doen. Dat heeft mij gebracht tot waar ik nu ben.”

Haar eigen teksten op de gevel van De Kruierie terecht zien komen; 2 bij 2 meter

Het is zelfs zo gebeurd dat Renee haar gedichten groot op een gebouw te zien zijn. Werkelijk nog een droom die is uitgekomen! “Op dat moment was ik op de Koningstheateracademie bezig met een project. Buiten de cabaretlessen om mochten we iets doen wat we echt zouden willen doen. Het leek mij enorm mooi om een gedicht ergens van mij te zien hangen. Twee maanden later belde De Kruierie om te vertellen dat zij de doeken aan de buitenkant zouden willen vervangen, en dat ze zouden willen dat ik er iets mee kon doen. Dit zag ik als een kans! Meteen ben ik gaan herschrijven, en de lay-out en de tekeningen bedenken. Toen ze hingen mocht ik ze bezoeken, en ik stond werkelijk versteld van wat ik zag;  Twee meter bij twee meter, het was geweldig! Life goal nummer twee mocht ik wegvinken van mijn lijst!”

Hoe theater in haar leven is gekomen

Vroeger heeft Renee echt heel lang naar Toon Hermans gekeken op televisie. Van kleins af aan is ze op toneellesjes gegaan, samen met van die musicalkampjes. “Na het zesde leerjaar van de lagere school ging ik naar de middelbare waar ik een richting moest gaan kiezen. Ik vertelde mijn lerares van het zesde leerjaar dat ik het kunstonderwijs in wilde gaan om toneel te gaan doen, dat dat mijn richting zou gaan worden. Mijn lerares adviseerde mij om dat niet te doen, omdat ik er wellicht weinig tot niets mee zou gaan verdienen. Ik wilde het wel doen, want het zou een droom voor mij zijn. Bij het bijwonen van lesjesdagen in het kunstonderwijs voelde het als de hemel op aarde; dat je echt mocht zijn wie je bent. Doen waar je gelukkig van wordt, dat is wat voor mij echt de doorslag geeft.”

Wat een prachtig mooie uitstraling! Eén en al genieten, opgaan en groeien!

“Ik ben steeds meer gaan vertrouwen op mijn eigenheid, en meer geleerd over mensen die ook aan het maken zijn”

Het bijwonen van deze lesjesdagen heeft enorm veel succes opgeleverd. Renee wist het echt zeker, dit is haar plek. “Ze hebben mij het plezier voor toneel nog meer gegeven, en geleerd mijn eigenheid te onderhouden. Toen ik 15 jaar was, bezocht ik veel musicalkampen. Twee van mijn docenten adviseerden mij om te maken en meer met kleinkunst gaan doen. Juist toen ik dat ben gaan uitproberen, waarbij ik eerst voor ogen had dat ik echt muziektheater in wilde gaan, ging er een wereld voor mij open. Ik ontdekte dat deze vorm van theater volledig bij mij past, en dat dit compleet uitstraalt wie ik ben. Ik ben steeds meer gaan vertrouwen op mijn eigenheid, en meer geleerd over mensen die ook aan het maken zijn. Wederzijds respect van studenten en docenten is heel fijn!”

Succesvol uitpakken met haar eerste solovoorstelling Porseleinen Vacht

In 2019 heeft Renee voor het eerst een solovoorstelling uitgebracht. Deze voorstelling zou niet zomaar worden getoond. Daar zou nog heel veel bijzonders mee gebeuren. “Het was de eerste keer dat ik iets uit mijzelf had gemaakt en vormgegeven. Ik ben vrij kritisch, dus ik wilde vrij veel aanpassen en toevoegen. Toch is de voorstelling enorm goed ontvangen, en heb ik ook een prijs daarvoor gekregen: beste solovoorstelling van dat jaar. Dat was een hele fijne laatste ontwikkeling op die school. Alle vertrouwen dat ik daar heb gekregen was enorm fijn, en heel dierbaar.”

Koers zetten naar het afstuderen aan de Koningstheateracademie

Inmiddels studeert Renee in Den Bosch. Daar hoopt ze volgend jaar afgestudeerd te zijn aan de Koningstheateracademie. Ze heeft mooie herinneringen aan die plek. “Ik bezocht een keer een meeloop dag, en ik kom daar aan in de kantine. Ik vroeg aan een vrouw of ik nog mee mocht doen aan deze meeloop dag. Mijn eerste gedachte was dat ik dat vroeg aan een vrouw die in de kantine werkt. Zij antwoordde met: ‘Ja ja honey, doe maar mee. Ik ben de directrice hier, en zal je inschrijven daarvoor’. Ik had niet verwacht dat ik Anna Uitdehaag, de directrice, zo gauw zou ontmoeten. Ik vond het gelijk al enorm fijn, en de nabijheid hier vind ik heel fijn. Anna heeft in haar eentje deze academie uit de grond gestampt. We zijn sinds vorig jaar officieel een van de vijf theaterscholen, helemaal geaccrediteerd. Je kunt echt de hoeveelheid liefde en moed van Anna terugzien, net als bij alle docenten die daar zitten!”

“Zolang je weet dat jouw overtuiging kan leiden tot het realiseren van mooie dromen en prachtige creaties”