In het speelveld van de Nederlandse theaterwereld is Yuri Disseldorp een veelzijdig acteur en theatermaker. Zijn tocht begon aan de Amsterdamse Toneelschool & Kleinkunstacademie. Yuri brak door op De Parade met eigenzinnige voorstellingen die een lach wisten te ontlokken aan het publiek. Yuri's kunst strekt verder dan entertainment; het biedt een inkijkje in zijn eigen rijke innerlijke wereld. De belofte van een intrigerende web serie voor de Efteling en een duister, interactief moordmysterieproject markeren slechts het begin van wat ongetwijfeld een nog grotere artistieke reis zal zijn!

Van spelen in een garage tot op grote podia

Yuri probeert met zijn voorstellingen mensen voornamelijk te vermaken, maar ook iets van zichzelf erin te stoppen wat raakt aan een grote emotionele belevingswereld. Daarvoor put hij uit zijn eigen leven, maar ook uit zijn fantasie. “Het afgelopen theaterseizoen heb ik een voorstelling gemaakt met De Vriendendienst: een muzikaal cabaretduo dat bestaat uit gitarist Peer Thielen en mijzelf,” vertelt Yuri. “Momenteel werk ik aan een webserie voor De Efteling. Ik heb al eerder wat gedaan voor de Efteling, maar dit is echt een heel tof project waar ik heel blij mee ben dat ik daaraan mag meedoen.”

Het is een vrij bekend fenomeen; als kind aan je ouders vertellen dat ze even moeten gaan zitten, en dan het toneelspel van hun kind moeten aanschouwen. Ook bij Yuri was dat het geval. Het ging zelfs zo ver dat ik op mijn zevende van mijn moeder in de garage een eigen theater kreeg, ook met gordijnen en een podium erbij,” herinnert Yuri zich. “in mijn buurt was er een jongen die ik zo ver kreeg om met zijn skelter door de buurt te rijden en de kinderen in de aanhanger van de skelter te plaatsen. Hij kwam dan terug met het publiek van zes peuters, en dan speelde ik daar toneelstukjes voor. Dat ben ik op jonge leeftijd steeds blijven doen. Dat is hoe ik thuis aan de slag ging. Verder kreeg ik toen ik zes was de diagnose ADHD. Theater is voor mij dan ook een uitlaatklep van energie en emotie, en dat houdt mij in het dagelijks leven rustiger. Dat zorgt voor mij voor stabiliteit en houvast. Ik heb altijd amateurlessen gevolgd, samen met zang-, dans- en improvisatielessen.”

Een filmproject van de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht waar Yuri aan heeft meegewerkt. Het is de afstudeerfilm van Shahab Albonaser: Lost Fathers. Zij zijn de winnaar van de HKU award 2023 en zijn tevens genomineerd voor de studentprice van Cannes!

“Ook in dat opzicht heeft theater veel voor mij betekend.”

In de schijnwerpers van Yuri’s levendige theatercarrière kreeg het verleden een bijzondere plaats. Ondanks zijn succesvolle academische prestaties worstelde hij op school, maar het podium bood hem een bevrijdende, dan wel expressieve, uitweg “Alles qua school, van de basisschool tot aan het hbo, is voor mij een worsteling geweest. Het was niet zozeer een worsteling met de materie of met het volgen van lessen. Ik heb in dat opzicht altijd goede cijfers behaald, van het VMBO-TL tot aan het mbo en het hbo. Alleen het voldoen aan wat een studie van mij verlangde, als in van 9 tot 3 ergens zijn in bepaalde blokken zoals dat wordt bepaald, dat trok ik niet. Ik ben iemand die de praktijk nodig had om te leren. Op het hbo ben ik al veel zelf gaan maken, en ben ik ook op De Parade gaan spelen. Ook in dat opzicht heeft theater veel voor mij betekend.

Toen ik studeerde werd er gevraagd wat ik wilde gaan maken, en wat mij onderscheidt van de rest. De laatste vraag is een vrij commerciële vraag, maar de eerste vraag is heel interessant. Wat ik wil maken gaat over wat ik belangrijk vind. Ik denk dat ik de eerste paar jaar van wat ik heb gemaakt na de Kleinkunstacademie mij daar niet aan heb gehouden, en dus veel dingen heb gemaakt waarvan ik later had gedacht dat mensen dat grappig zouden vinden. Tegenwoordig ben ik al een tijdje bezig met het maken van dingen die ik heel leuk vind. Als ik iets maak waarvan ik denk dat mensen dat grappig zouden vinden dan moeten mensen weliswaar lachen, maar niet zo hard dan wanneer ik iets maak wat ik zelf ook echt leuk vind. Dat weet je op een bepaald moment onder de knie te krijgen en te voelen. De eerste keer dat ik iets maakte waar veel mensen naar keken was op De Parade met de voorstelling De Kunstdominee. Dat was een installatie van Aldo Brinkhoff, waarbij mensen door een gebouw liepen en ze in een kamer kwamen waar ik stond; verkleed als dominee en waarbij ik een psalm aan het voordragen was. Die psalm ging uiteindelijk over dat je het werk van Walt Disney als leidraad moest nemen voor een religieus en diepzinnig bestaan. Dat was een hele aparte performance, maar daarna ben ik echt op zoek gegaan naar wat ik echt belangrijk vind.”

Spelen op De Parade

Zo geschiedde; “In 2014 kwam ik Aldo Brinkhoff tegen. Hij doet nu veel met moderne kunst en installaties. In zijn werk ben ik monologen gaan spelen, en met één van deze voorstellingen kwamen we op De Parade terecht. Ik verwachtte veel van deze ervaring, en voelde mij thuis. Het was heel fijn werken, en er was veel ruimte om dingen te onderzoeken. Drie jaar heb ik met Aldo Brinkhoff gespeeld, met kleinere voorstellingen. Later in 2018 en 2019 heb ik eigen werk gemaakt, zowel met mijn broer als solo.

Voorstellingen maken met zijn eigen broer

Na die voorstelling met Aldo heeft Yuri een tussenperiode gehad waarin hij besloot om als straatartiest door Oost-Europa te reizen. Er ontstond een gevoel van vrijheid in die periode, en zijn broer had dat gezien. “Rajko deed al aan stand-up comedy. Hij kwam op het idee om samen iets te maken, en zodoende zijn wij allerlei sketches gaan maken waarbij wij interactie zochten met het publiek. Met Rajko heb ik ook op De Parade gestaan, en hebben we drie programma’s gemaakt. Rajko was de afmaker, en ik de aangever.”

Samenwerking met Peer Thielen

Rajko wilde zich focussen op het schrijven. Op dat moment heeft Yuri een solo gemaakt op De Parade, ook zijn laatste keer op De Parade met de voorstelling Grab. “Daarin had ik een groot aquarium op het toneel staan, gevuld met blauwe en witte ballenbakballen. Ik had op dat moment ook een showpakje aan, en kwamen de mensen binnen in de veronderstelling dat zij zelf een bal mochten grabbelen met een nummer erop. Dat nummer correspondeerde met een sketch die ik zou gaan doen. Echter, ik bleef maar praten, en we kwamen niet aan grabbelen toe. Het eindigde met een climax, alleen miste ik iemand naast mij op het podium. Ik had Peer Thielen ooit zien spelen samen met Yvonne van den Eerenbeemt. Met onze voorstelling ‘Als het confetti regent’ kwamen we in de finale van het Leids Cabaret Festival 2020. Ondanks corona hebben we de tour van deze voorstelling toch nog af kunnen maken. Ik ben blij met hoe snel deze samenwerking is gegaan! Peer snapt goed wat mijn verhalen nodig hebben om een voorstelling nog meer glans te geven.”

Nieuwe materiaal voor in de toekomst

Op dit moment werkt Yuri aan nieuw materiaal. De plannen daarvoor zien er al hoopvol gevend uit. “Ik vind het belangrijk dat als je iets maakt dat er dan ook iets is, qua inspiratie. Het is niet dat ik een tweede voorstelling in gedachte heb omdat dat ‘moet’, omdat je dan in een cabaretmolen zit en zoiets van je verwacht wordt. De dingen die we nu hebben neergezet bieden ongetwijfeld een basis om daarna weer nieuw materiaal neer te kunnen zetten. Een goede vriend van mij heeft een bedrijf in Eindhoven genaamd Create studios. Daarmee maken ze een soort ‘Who done it’ moordmysteries in theaterfoyers. Vijf jaar geleden zijn ze daarmee begonnen. Dat is enorm populair, want allerlei mensen komen daardoor naar het theater. Ze hebben een voorstelling gemaakt gebaseerd op de klimaatwisselingen. Die voorstelling heb ik in 2021 voor ze geregisseerd. Ze vroegen vervolgens aan mij dat ze met die moordmysterie-voorstellingen de theaters in wilden gaan, met zeven à acht acteurs en dat mensen op interactieve en escaperoom-achtige wijze moordmysteries moeten gaan oplossen. Dat vond ik uiteraard enorm vet, want ik kijk veel politie comedy’s. Dat wekte mijn enthousiasme op toen ze mij vroegen. Dat doen we bij cabaret-impresariaat Buro Stek. Het zal meer toneel inhouden dan dat ik tot dusver heb gedaan. In januari 2025 is de première, dus ik kijk er echt enorm naar uit!”