Een reis door de wereld van theater en film, bedreven door talent, passie, liefde, klasse en uitstraling. De liefde voor het podium ontstond voor Janneke Luijten al op jonge leeftijd, beïnvloed door haar vader en opa, beide gepassioneerde amateur-toneelspelers. Nu, als freelance actrice, laat Janneke het publiek genieten van haar veelzijdigheid en diepgang; zowel op het podium als voor de camera. Foto: Dian Oostvogels

Passie voor film en theater

Janneke droomde als kind van het vermogen om emoties te kunnen delen. Vanuit deze bevlogenheid is haar passie voor film en theater ontstaan. “Een keer gingen we op vakantie naar Oostenrijk,” vertelt Janneke. “Via een mini dvd-speler hebben mijn zusje en ik naar de film Peter Pan gekeken, met echte mensen. Toen ik die zag, dacht ik ‘wauw, dit wil ik ook! Ik wil ook een Wendy spelen, en zo’n verliefdheidgevoel bij anderen teweeg kunnen brengen!’ Vanaf dat moment is mijn droom om actrice te worden nooit meer opgehouden.”

“Graag wil ik mensen aan het lachen maken en ontroeren”

Meerdere verlangens ontstaan naarmate Janneke steeds meer bezig is met haar talent te ontwikkelen. Hierdoor komen meerdere krachten naar voren. “Theater is een geweldige ervaring voor mij. Ik vind het enorm leuk om op het podium te staan. Toch merk ik wel dat ik bij film nog meer vrijheid en diepgang voel. Ik zou zeker ook nog iets willen maken en regisseren. Wellicht over depressie en onderwerpen die daarmee te maken hebben en ook recent in mijn leven spelen. Graag wil ik mensen aan het lachen maken en ontroeren, dat mensen dingen achteraf op een andere manier bekijken. Dat hoop ik met film en theater te kunnen bereiken!”

Dat vermogen om mensen te ontroeren en te vermaken heeft Janneke zeker! Bovenstaande foto is een Still uit 'Smartphone' - Tapas Theater

Echtheid en oprechtheid: mooie inspirerende elementen

In het kader van theater hebben diverse leraren en theatervrienden Janneke geïnspireerd. “Een actrice als Emilia Clarke is iemand die er voor 100% ervoor gaat, en daarbij vind ik haar karakter en persoonlijkheid bijzonder,” vertelt Janneke. “Ik voel een connectie met deze elementen, omdat zij ook over een doorzettingsvuur beschikt en ‘echt’ over komt. Niet dat ik haar persoonlijk ken, maar ondanks dat ze veel tegenslagen heeft blijft ze altijd heel positief. Naast een geweldige actrice gun ik haar ook het allerbeste vanwege zo’n leuke persoonlijkheid. Zo hoop ik dat mensen met me zouden willen werken omdat ze mij goed vinden, maar ook omdat ze het fijn vinden om met mij te werken.”

Theaterschool De Trap

In 2016 is Janneke begonnen aan de theateropleiding aan de Theaterschool De Trap. Haar ervaringen hebben niet alleen haar acteervaardigheden verfijnd, maar ook deuren geopend naar mogelijkheden die haar ogen nog meer hebben geopend. “Aan het einde van de vooropleiding zeiden ze ik het in me heb, alleen zou ik er wel hard voor zou moeten werken. Dat kwam voornamelijk omdat ik het zó graag wilde dat ik mijzelf daardoor een beetje oversteeg. Ik werd aangenomen, waarbij ik mij voornam dat ik alles uit deze vier jaar zou halen wat erin zit. Ze hebben mij daar allerlei dingen laten ‘proeven’, en allerlei toffe dingen laten zien. Dat heeft mij laten inzien dat de komische en zachte kant van mijzelf een kracht is die ik ook durf in te zetten. Dat harde werken heeft me gebracht tot waar ik nu ben. Het zijn elementen die dichtbij mij liggen, dus in dat opzicht heb ik op school veel over mezelf ontdekt.”

Zo speelde Janneke in veel verschillende theatervoorstellingen. Eén daarvan was Phaedra’s Love van Wij zijn Dox. “Dat was echt een heel tof project!” vertelt Janneke. “Het werd gespeeld in de Paardenkathedraal in Utrecht. We werkten met allerlei mensen die meededen aan audities voor de toneelscholen. Iedereen zat in dezelfde bubbel, en wilde ook hetzelfde bereiken. Je leert werken met toffe regisseurs, en het was een mooi begin om op dat moment professionele dingen mee te maken.”

Geweldige prestaties

Zo zijn het er nog veel meer. Enorm veel voorstellingen en films staan achter haar naam, waarin ze met zoveel liefde en passie heeft gespeeld. “Eerlijk gezegd besef ik nu pas dat het heel wat is wat ik tot nu toe heb mogen meemaken. Het liefst zou ik elke dag op de set willen staan, mensen blij maken, ontroeren; eigenlijk gewoon dat ik acht van de zeven dagen zou willen werken,” lacht Janneke.

Ondertussen heeft ze meerdere nominaties en heeft ze al wat prijzen gewonnen. Janneke realiseert veel moois als het gaat om acteren; zowel op het podium als voor de camera.

Stills uit Buster's Game - Fly, Retour Afzender - Koriander smaakt naar Zeep, Taart - Studio Normaal

Een andere ambitie: stemacteren

Naast haar liefde voor acteren heeft Janneke de ambitie om haar stem te laten klinken in de wereld van stemacteren. Met een eerdere workshop over nasynchroniseren op zak, staat stemacteren zeker op haar to-do-lijst “Thuis bij familie of vrienden houd ik ervan om stemmetjes te oefenen, zoals een Disney-prinses of een ander geinig personage. Het is een lastig wereldje om tussen te komen, wat ook geldt voor film en theater, maar ik wil er graag hard voor werken. Het lijkt me echt fantastisch om zo’n stem te ontwikkelen!”

Stel je eens voor: Janneke zou een stem mogen inspreken voor Frozen 3 in de toekomst. Hoe zou ze dat voor zich zien? “Ik denk dat ik zou passen bij Anna. Laatst heb ik toevallig een vergelijking met haar gekregen, wat ook klopt. Ik ben vaak ontzettend onhandig en chaotisch, en kan soms wat naïef overkomen en dat past helemaal bij haar karakter,” glimlacht Janneke”

Talentvol vuur vol liefde, kracht, passie en ambitie

Ondanks twijfels en onzekerheden over haarzelf in haar jongere jaren, heeft Janneke bewezen dat doorzettingsvermogen en het opzij zetten van negatieve meningen over zichzelf haar ver hebben gebracht. Het doorbreken van oude patronen en streven naar het uiterste zijn principes die haar energie en kracht hebben gegeven en die ze in de toekomst blijft omarmen. “Doormiddel van door te zetten, en proberen de mening van anderen naast me neer te leggen, heb ik mijzelf steeds meer kunnen overtuigen. In groep 8 zei de meester tegen mijn ouders dat mijn CITO-score met ‘toeval’ hoog was. Jarenlang heb ik daardoor gedacht dat ik dom was. Mijn bewijsdrang om niet dom te zijn werd zo hoog dat ik het tegendeel moest bewijzen. Zo werkte dat soms ook bij het theater, als me vertelt werd dat ik iets niet kon, ging ik ervoor strijden het wel te overmeesteren. Gelukkig kon ik ook kracht putten uit positieve opmerkingen; mijn regisseur, van de amateurvereniging waar ik speelde toen ik 15 was, moest huilen omdat ik iets hem erg ontroerde. Dit zijn van die momenten die me bij blijven en me kracht geven om door te gaan.”