Van inspirerende jeugdervaringen tot haar diverse rollen in theater, film en op televisie; Kiki van Aubel heeft niet alleen haar dromen nagejaagd, maar is ook een krachtige verbinder geworden. Haar kracht is zowel te zien binnen de kunstgemeenschap als bij haar publiek. Omgang met mindere perioden heeft haar sterker gemaakt, en inmiddels is ze dankzij diverse stappen uitgegroeid tot een talentvolle actrice, presentatrice en verbinder. Foto: Rufus Hegeman

Een betoverende start: theaterpassie op achtjarige leeftijd

Kiki zet haar eerste stappen in het theater, geïnspireerd door voorstellingen van Pieke Dassen en haar onvergetelijke rol als kabouter op school. Deze vroege ontdekking legde de basis voor haar liefde voor acteren. “Mijn moeder nam ons vroeger altijd mee naar voorstellingen van Pieke Dassen,” vertelt Kiki. “Zijn voorstellingen waren voor mij echt de eerste aanraking met theater. De eerste keer dat ik ontdekte dat ik het zelf erg leuk vind om te spelen, was toen ik acht jaar was. We speelden op school een toneelstukje waarin ik een kabouter speelde. Ondanks dat ik mijn tekst vergat, vond ik het erg leuk om te doen en wilde ik er verder in groeien. Daarvoor wilde ik altijd kapster worden, en nog steeds heb ik een fascinatie voor haar, maar ik zou het niet kunnen.”

“Op dat moment ging er een wereld voor mij open”

Vroeger wil je van alles worden, zo ook kapster zoals Kiki dat graag wenste. Haar passie voor theater begon echter steeds meer te groeien. “Pas op mijn 15^e heb ik zelf wat binnen theater gedaan, op het moment dat we weer terug verhuisden naar Limburg. In het jeugdtheater genaamd Sirkel in Sittard ben ik begonnen, en al vrij snel mocht ik met hen meespelen in een theatervoorstelling: genaamd Vijf geheimen. Deze voorstelling bestond uit één regisseur met één volwassen speler. Er waren vijf plekken in het dorp, en dan maakte je als publiek een route langs vijf voorstellingen. Onze regisseur had vijf jongeren meegenomen. Ik was toen 16 jaar, en een paar weken lang speelden we deze voorstelling. Op dat moment ging er een wereld voor mij open, dat dit gewoon je beroep kan worden. De hele zomer lang waren we met vier vriendinnen in een vakantiehuisje. Juist dat, spelen in volle zalen, gaf voor mij de doorslag!”

Krachtig en talentvol, zowel van binnen als van buiten! Foto's: Rufus Hegeman

Onvergetelijke tijden in Amerika

Kiki is naar de vooropleiding van de toneelacademie gegaan in Maastricht. Toch wilde ze heel graag een jaar high school doen in Amerika. Haar ouders vertelden haar dat ze het mocht doen, mits ze de verzekering zelf betaalt en haar HAVO-diploma zou halen. Op haar 18^e is het ervan gekomen. “In Amerika speelde ik ook, alleen mocht ik als een soort ‘kabouter van vroeger’ door het beeld lopen en een paar woorden zeggen. Mensen die naar high school gaan bereiden zich als kind al voor op een toneel of sportcarrière. De grote rollen waren dan ook voor deze mensen weggelegd. Toch vond ik het een mooie beleving om te doen, en toen ik naar Nederland ben teruggekomen heb ik een auditie gedaan in Maastricht.”

De kracht om tegenslag te overwinnen

Ineens ben je weer terug in Nederland. Waar pak je de draad dan op? Kiki maakte dingen mee die haar nog sterker maakte. “Eigenlijk heb ik een jaar lang rondgelopen met Amerika nog in mijn hoofd, dus het aanpassen was best moeilijk. Na één jaar moest ik dus weg van de toneelschool. Eerlijk gezegd was het op dat moment, in mijn tot dan toe zeer beschermd leventje, de allereerste keer dat ik een klap kreeg. Ik was er erg van ondersteboven, maar achteraf denk ik dat zoiets het beste is wat mij is overkomen. Op andere toneelscholen ben ik vervolgens auditie gaan doen, waaronder bij Fontys Academy of the Arts wat zich op dat moment in Eindhoven bevond. Dat was vooral de opleiding docent regisseur. Ik wilde zeker ook spelen in het theater, maar ik was daar op dat moment nog niet klaar voor. In Maastricht ontdekte ik dat regisseren erg leuk is, en in Eindhoven werd dat steeds meer bevestigd. De mensen in mijn directe omgeving raadde mij dan ook aan om dat te gaan doen.”

Opnieuw naar Amerika

Van daaruit is Kiki dus nog een keer naar Amerika gegaan, naar de Universiteit van Californië - Los Angeles (UCLA). “Los Angeles was in de tijd toen ik er was een echte filmstad,” herinnert Kiki zich. “Daar heb ik veel meer geleerd over spelen en camera acteren dan in de andere lessen over theater. Het was een kans die ik met beide handen heb gegrepen. Ik heb juist veel geleerd over mijzelf dan het spelen zelf, wat ook erg verrijkend is.

Na UCLA ben ik in Roermond terecht gekomen, en ben ik ook toneellessen gaan geven aan een aantal mensen die nu mijn collega’s zijn. Al dat lesgeven ben ik gaan coördineren, waardoor ik JeugdTheaterSchool LuidZuid heb kunnen opzetten, en vanuit de jeugdtheaterschool ben ik theaterprogrammeur geworden van het CK-theater en de ECI Cultuurfabriek.”

Een van de eerste televisiemomenten: Flikken Maastricht

Het programma is inmiddels bekroond met een Gouden Televizier-Ring, en bestaat al sinds september 2007. Juist in die periode was Kiki al te zien in Flikken Maastricht, in de tweede aflevering die werd uitgezonden. “Dat vond ik op dat moment echt te gek, en tegelijkertijd doodeng!” veronderstelt Kiki. “Ik wist nog niet hoe alles werkte. Je moet goed kijken wat al die andere mensen doen, en je bent ook onder de indruk dat er zoveel mensen rondlopen op de set. Bij Flikken Maastricht herinner ik mij nog dat ik tijdens de lunch niet echt veel heb gegeten, ook vanwege alle indrukken en dat je je tekst goed wilt onthouden. Nu ben ik meer ervaren en ben ik meer gegroeid. Toch is het bijzonder om te zien hoe groot Flikken Maastricht is geworden, 16 jaar na het begin!”

“Ik denk dat als mensen meer naar elkaar zouden luisteren of begrip zouden opbrengen, dan ben ik zeker een heel gelukkig mens”

Kiki vindt het altijd wel leuk om dingen te spelen die tot nadenken aanzetten; of dat nou is in een film, televisieserie of in het theater. “Ik vind het leuk als je iets ziet en je kunt afvragen ‘hoe verhoud ik mij hiertoe’, zonder dat het ingewikkeld wordt. Het is fijn als zoiets voor iedereen bereikbaar, toegankelijk en begrijpelijk is. Thema’s die door middel van theater bespreekbaar gemaakt worden, en om daar onderdeel van uit te maken, is heel uitdagend voor mij. Je ontmoet iedere keer weer nieuwe mensen, en jouw wereld wordt op een mooiere manier verbreed. Hierdoor ben je een doorgeefluik, een verbinder die een verhaal te vertellen heeft. Ik merk dat ik beter uit de verf kom als ik onderwerpen presenteer die over de mens mag gaan, of als ik van hart tot hart gesprekken mag hebben. Op het moment dat jij je moet inleven in omstandigheden van anderen, zorgt ervoor dat je je blik verruimt. Je wordt minder oordelend over onderwerpen of omstandigheden. Ik denk dat als mensen meer naar elkaar zouden luisteren of begrip zouden opbrengen, dan ben ik zeker een heel gelukkig mens!”

Het Laagland

Met zoveel jaar ervaring en doorgroeien komen er steeds meer mogelijkheden op haar af. Kiki verrijkt zich met deze mogelijkheden, en pakt daardoor nog meer mooie kansen met beide handen aan. “Later was ik na aan het denken over of dit het wel is; over wat ik doe. Ik kreeg de kans om auditie te doen voor een film. Die film, genaamd Gluckauf, speelt zich af in de Oostelijke Mijnstreek, en gaat over de sociaal economische gevolgen van het sluiten van de mijnen. De auditie was in Amsterdam, en mij werd verteld dat ik dialect moest spreken. Echter, dat had ik aan de kant gezet. Veel mensen wisten ook niet dat ik het kon, maar ik wilde wel in die film spelen. Ik kreeg de rol, en in diezelfde tijd had één van mijn oud-studenten van JeugdTheaterSchool LuidZuid mij voorgedragen bij Het Laagland; een gezelschap waar ik tot op de dag van vandaag nog steeds speel. Het is een jeugdtheatergezelschap waar ik mijn eerste open sollicitatie heb gestuurd toen ik klaar was met de academie. Een leuk weetje: één van die regisseurs zat toen ik 16 jaar was ook bij die voorstelling Vijf Geheimen in Edam, namelijk Inez Derksen. Bij haar mocht ik auditie doen, ook weer in het dialect. Een professioneel gezelschap ging voor het eerst een voorstelling maken in het dialect. Tot dan toe hadden we enkel een zakelijke relatie; ik was programmeur en kocht hun voorstellingen in. Zij wist niet dat ik speelde én hun dialect sprak. Deze rol heb ik gekregen, waardoor ik dingen mocht doen die ik super leuk vind, maar wel in het dialect. ‘Goed, intern gesprekje met mijzelf: hoe ga ik dit doen’, dacht ik. Ik heb onbetaald verlof gedaan om dit avontuur aan te gaan, omdat ik dacht dat dit een once in a life time experience is. Ik mag dit één keer doen, en optimaal van genieten en weer terug programmeren. Toen kreeg ik toch de kansen om te blijven spelen.

Dat vind ik er heel prettig aan. Ik vind het heel fijn dat Het Laagland theater maakt waar je van groeit: met een ondergrens qua leeftijd, maar zonder bovengrens. Daarmee bereik je een zeer breed publiek. Toen ik was afgestudeerd, was dat de reden waarom ik daar graag wilde werken. Het is ook geweldig dat als we een schoolvoorstelling spelen, en je ziet een zaal met 250 kinderen die reageren op wat je doet, dat zoiets heel overweldigend voelt.”

De voorstellingen PIPPIPOWERRRRR en Notenkraakster. Foto's: Rufus Hegeman (boven) en Jean-Pierre Geussens (links en rechts)

Bijzonder getalenteerd, doorzettend en hartverwarmend verrijkt Kiki eens te meer

Met zoveel kracht en passie weet Kiki hoe het is om andere mensen wat moois mee te geven. Acteren hoort in haar leven, iets wat ze altijd wist, later is gaan naleven, maar middels haar overtuiging op een geweldige manier weet door te zetten. “Dit, het acteren, het presenteren en inleven, is wie ik ben en hoe ik ben opgegroeid. Als ik heel eerlijk ben wilde ik dat al vanaf ik acht jaar was. Echter had ik mijzelf wijs gemaakt dat zoiets niet voor mij zou zijn weggelegd. Dat wordt je ingegeven door je omgeving, maar toch heb ik mijzelf dat wijs gemaakt. Het heeft dus ook lang geduurd om het woord ‘actrice’ te gebruiken. Inmiddels heb ik genoeg gedaan om dat te mogen zeggen. De andere kant van het vak heb ik ook ontwikkeld. Het is fijn om te weten hoe regisseren en begrotingen werken. Ik krijg heel veel energie in de dingen die ik doe, en daarom leef ik mijn dromen na. De veelzijdigheid ontwikkelen die ik heb weten te realiseren vind ik echt heel fijn!”

In de schitterende wereld van theater, film en televisie heeft Kiki van Aubel niet alleen haar dromen gevolgd, maar is ze ook uitgegroeid tot een krachtige verbinder en een talentvolle actrice en presentatrice. Haar reis, gemarkeerd door betoverende jeugdervaringen, uitdagende periodes en internationale avonturen, weerspiegelt niet alleen haar liefde voor het vak maar ook haar buitengewone doorzettingsvermogen. Als hartverwarmende verbinder blijft Kiki niet alleen indruk maken binnen de kunstgemeenschap maar ook op het publiek dat ze met haar veelzijdige talenten raakt. Haar verhaal is een inspiratie voor eenieder die gelooft in de kracht van passie, doorzettingsvermogen en het vermogen om anderen te verbinden door middel van kunst. De huidige voorstelling van Het Laagland genaamd ‘HELP, HELIKOPTEROUDERS!’ gaat Kiki 13 en 14 januari 2024 in première in het Toon Hermans Theater te Sittard. Deze voorstelling is tot en met mei veelvuldig te zien door heel Nederland. Bezoek deze voorstelling via deze link, en aanschouw de betovering van Het Laagland!