Blauwe Vinkjes, het cabaretduo bestaande uit Manon Blaauw en Kevin van den Berg, heeft zich in korte tijd ontwikkeld tot een opvallende verschijning in de Nederlandse theaters. Hun eerste voorstelling draait om het veranderende sociale contact, een thema dat hen nauw aan het hart ligt. Met een mix van humor, scherpe sketches en muzikale intermezzo’s weten zij hun publiek te prikkelen en aan het denken te zetten. Tegenwoordig toeren zij met de voorstelling DISCLAIMER door het hele land. Foto: Anne van Zantwijk

Elkaar vinden bij de lokale omroep

Het avontuur van Manon en Kevin begon bij een lokale omroep. Het was het begin van een samenwerking die jaren later zou leiden tot hun doorbraak met originele en scherpe voorstellingen. “Kevin heeft een jeugdtheaterschool gedaan,” vertelt Manon. “Bij mij kwam dat veel later. Mijn ouders zeiden na de middelbare school: ‘ga eerst maar even een vak leren’. Dus ik heb eerst hotelschool gedaan en daarna theaterschool, omdat ik het toch stiekem heel graag wilde. Ik kon het niet loslaten.

Uiteindelijk hebben Kevin en ik elkaar leren kennen bij een lokale omroep. Kevin zat toen bij een gezelschap in Baarn. Daar viel een keer iemand uit en ik kwam daar een keer invallen. Zo is onze vriendschap ontstaan en ook onze liefde voor theater samen. Vroeger heb ik ook nog op ballet gezeten, dus bij mij heeft het even geduurd voordat ik in het theater terechtkwam.”

“Ik zat in groep zes toen ik naar de jeugdtheaterschool wilde gaan,” vertelt Kevin. “Op de basisschool zat ik op drama, dat werd daar gegeven, en op de middelbare school zat ik nog steeds op de jeugdtheaterschool. Ik heb ook meegedaan aan wedstrijden op Het Baarnsch Lyceum met toneelstukken en cabaretvoorstellingen. Op dat moment ontstond het idee om naar de toneel- of kleinkunstacademie te gaan. Ik werd echter meermaals afgewezen, dus moest ik iets anders proberen. Hierdoor heb ik een lange tijd niets met theater gedaan; het werd een hobby. Later dachten Manon en ik dat wij toch iets met theater moesten doen.

Mensen laten lachen is ingewikkeld, want het gaat heel erg over timing en scherpte. Je balanceert op een grens, want als je die overschrijdt, kan het te grof zijn en sluit je je publiek uit of wordt het te plat. Je hebt ook het spanningsveld dat de één dit leuk vindt en de ander dat. Qua publiek denk ik dat wij allebei het ‘spel’ heel leuk vinden om juist die grenzen op te zoeken.”

Foto: Jaap Reedijk

De creatieve chemie tussen Manon en Kevin

Hun verschillende achtergronden en gezamenlijke liefde voor theater komen samen in Blauwe Vinkjes. Kevins jeugdtheaterervaring en Manons later ontdekte passie voor het vak zorgen voor een dynamische samenwerking waarin humor, timing en verbeelding centraal staan. Dit maakt hun voorstellingen zowel grappig als prikkelend.

Manon: “Wat ik er ook wel leuk aan vind, is dat het toneel eigenlijk een beetje heilig is, dus je mag heel veel dingen zeggen en laten zien; dingen die misschien niet zo handig zijn om bijvoorbeeld in de supermarkt te vertellen. Dat vind ik er wel leuk aan, want daardoor gaat je fantasie vaak aan. Het is altijd een kwestie van uitproberen. Dat maakt het allemaal heel uitdagend.”

Kevin: “Het is de plek van de verbeelding waar we bijvoorbeeld kunnen kijken hoe we een situatie kunnen omdraaien of uit zijn verband kunnen trekken. Zo proberen we mensen te laten inzien welk achterlijk gedrag we soms vertonen in deze tijd. Zoiets kan heel komisch uitpakken.”

Diverse inspiratiebronnen

Manon en Kevin halen inspiratie uit een breed scala aan cabaret- en theatermakers. Hun inspiratiebronnen zijn vrij divers.

Manon: “Wij zijn allebei heel erg gek op Alex Klaasen, en we hebben allebei veel gezien van André van Duin, van vroeger. Wij vinden van deze tijd bijvoorbeeld Rundfunk echt geweldig.”

Kevin: “Omdat wij een eigen vorm hebben geprobeerd te creëren met sketchcabaret, waarin we ook de actualiteit verwerken en persiflages doen maar ook liedjes uitvoeren, is het een soort samenraapsel van dingen die wij heel erg leuk vinden. Qua sketchmatigheid en snelheid vinden wij Rundfunk heel inspirerend. Alex Klaassen is weer heel vernuftig in dingen die hij omdraait. Ik keek zelf ook heel graag naar Kopspijkers en Koefnoen op televisie, met hun satire op de actualiteit.”

Het vormen van een cabaretduo

Wat begon bij een lokaal huiskamerfestival groeide al snel uit tot een landelijke tournee voor Blauwe Vinkjes.

Kevin: “Ik presenteerde in 2013 een talentenjacht in Theater de Speeldoos in Baarn. Ik was toen net met een groep een stichting begonnen en we organiseerden een evenement. Het was allemaal veel te groots opgezet voor een lokale talentenjacht. Manon ging net werken voor de lokale omroep van Baarn en kwam een item draaien over die talentenjacht. Zij kwam de jury en mij interviewen. We hebben elkaar dus backstage ontmoet en ik weet dat Manon toen dacht: ‘Wat doet deze jongen allemaal?’ Ik deed de organisatie, de productie, de presentatie en ook een stukje regie. Ik schoot dus echt alle kanten op. Ik weet nog dat jouw eerste indruk was: ‘Wat is dit voor kwast?’ Een paar maanden daarna werden wij door die lokale omroep gevraagd om een livestream te presenteren die vijf tot zes uur zou duren. Een hele zaterdag moesten we allemaal mensen interviewen. We hebben toen zo’n lol gehad, en daar is eigenlijk de vriendschap begonnen.”

Manon: “Uiteindelijk heeft Kevin ons opgegeven voor het huiskamerfestival genaamd Gluren bij de Buren, gewoon om te testen hoe het zou zijn als we iets zouden maken.”

Kevin: “Dat was het begin in 2018, en dat vonden we zo leuk. Dit wilden wij vaker doen, maar toen hadden we allebei ook veel andere werkzaamheden die veel van ons vroegen. We hebben een aantal andere projecten samen gedaan: samen gepresenteerd en op het Mediapark enkele opdrachten gedaan. Begin 2020, net voor de coronacrisis, dachten we: zullen we ons weer opgeven voor het volgende huiskamerfestival? Dat hebben we toen gedaan en toen we die voorstelling hadden gemaakt, dachten we dat het wel echt zonde zou zijn als we niks meer met theater zouden doen. Langzaamaan zijn we eigenlijk gekomen tot waar we nu staan, en hebben we ons opgegeven voor het Amsterdam Studenten Cabaret Festival, waarin we aan twee wedstrijden meededen. We belandden in beide wedstrijden in de finale. Vervolgens mochten we toeren door het land, kregen we een impresariaat en daardoor zijn we nu met ons eigen avondvullende stuk aan het toeren.”

Foto: Jaap Reedijk

De bijzondere stijl van Blauwe Vinkjes

Blauwe Vinkjes heeft een eigen stijl ontwikkeld waarin sketchcabaret en actualiteit centraal staan.

Kevin: “De eerste voorstelling die we maakten heette Blauwe Vinkjes. Dat ging vooral over het veranderende sociale contact. We hadden een letterlijke WhatsApp-discussie met elkaar, waardoor Blauwe Vinkjes ook de leidraad werd. De tweede keer hebben we de voorstelling ook een soortgelijke titel gegeven. Daarna dachten we dat de woorden Blauwe Vinkjes als titel heel goed blijven hangen. Dat merkten we, want mensen begonnen er vaak over. Met alles wat we willen maken, vinden we het interessant dat de wereld, het contact tussen mensen, verandert.”

Manon: “Dat heeft de komst van sociale media erg versneld en vergroot. Dat vinden we heel jammer, en het contact met elkaar en tot elkaar is best wel een ruim begrip. Je kunt altijd sketches maken en die op die manier aansluiten. De titel Blauwe Vinkjes bleef de lading dekken. Deze naam werd toen onze duo naam. We hadden nog een ander soort mazzeltje. Ook de verificatievinkjes op social media werden blauw. Dat was een leuke bijkomstigheid!”

Foto: Jaap Reedijk

Toewerken naar de voorstelling Disclaimer

DISCLAIMER gaat na de zomer in reprise. Het is altijd heel bijzonder om toe te werken naar een nieuwe voorstelling. Manon en Kevin weten nog goed hoe dat proces verliep en wat ze mensen willen meegeven.

Manon: “Zoiets is heel spannend en heel kwetsbaar. Tegelijkertijd is het ook veel lachen en heel leuk. Je merkt dat de eerste aanraking met het publiek eraan komt. Daar wil je dan ook weer niet te veel over nadenken, want dan denk je weer te veel na. Dat ebt zo op en neer qua gevoel. Ik heb echt het gevoel dat de voorstelling heel erg eigen is. Het is echt iets wat we zelf hebben gemaakt. Natuurlijk is er uiteindelijk een regisseur bijgekomen, maar die heeft ook heel erg gezocht naar: wat is jullie DNA, wat is jullie manier van maken, wat is jullie keuze? Het is ook kicken als je binnenkomt en je ziet dat dit decor van ons is. Deze mensen komen nu allemaal naar ons kijken. Dat maakt het des te leuker, want dat zijn vaak de avonden waar je naartoe leeft.”

Kevin: “Wij hopen dat je met een bepaald gevoel de zaal uitloopt en dat de verschillende sketches je tot denken zetten. Dat is wat theater kan doen en wat cabaret natuurlijk vaak kan betekenen. Het is toch in een bepaalde vorm een spiegel voorhouden. Dat is wat wij heel erg met onze sketches doen. We vinden het belangrijk dat we mensen laten inzien dat er meer is en dan zo compact mogelijk: laat het echte contact niet verloren gaan.”