Met een carrière die zich over 26 jaar uitstrekt, heeft Annechien Koerselman een unieke positie verworven als regisseur en auteur. Haar werk wordt gekenmerkt door een bijzondere symbiose van muziek en theater; een kunst die ze al van jongs af aan koestert. Foto: Monique Kooijmans

Een begin vol passie en muziek

Annechien werd geboren in een muzikale familie, wat haar latere keuzes sterk zou beïnvloeden. Ze begon haar educatieve reis op het Gemeentelijk Gymnasium in Hilversum, gevolgd door een studie aan de Academy of Dramatic Arts in Maastricht. “Ik ben op mijn achttiende naar de toneelschool gegaan en op mijn tweeëntwintigste afgestudeerd. Sindsdien ben ik 26 jaar werkzaam in het theatervak,” vertelt ze. “Muziek was altijd een drijvende kracht in haar leven. “Als iets een motor voor mij is, dan is het wel het horen van klanken van de muziek om theater te maken. Als ik muziek hoor, weet ik ongeveer waar een voorstelling over gaat,” vertelt Annechien. Deze diepe connectie met muziek heeft haar geholpen om unieke producties te creëren waarin muziek en toneel naadloos in elkaar overvloeien.

De evolutie van muziektheater

In haar vroege jaren was de scheiding tussen toneel en muziektheater nog duidelijk aanwezig. “Zo had je toneel en muziektheater, maar nu kan je dat bijna niet meer uit elkaar houden,” beaamt ze. Annechien begon al vroeg musici te integreren in toneelstukken, iets wat destijds als ongebruikelijk werd beschouwd. “Ik probeerde personages uit toneelstukken te halen en er een musicus voor terug te zetten. Dat was toen nog wel heel raar, maar inmiddels is dat heel normaal.”

Een jeugd vol zelforganisatie en ambitie

Annechiens ambitie kwam al op jonge leeftijd naar voren. Ze organiseerde zelf haar deelname aan Kinderen voor Kinderen en later aan een opera van de Nederlandse Opera. “Mijn moeder zei: ik ga dat niet organiseren, je organiseert dat zelf,” vertelt Annechien. Deze zelfstandigheid heeft haar geholpen om haar talenten te ontwikkelen en te verfijnen. “Ik was volkomen betrouwbaar en liep gewoon van station naar de VARA-studio en weer terug naar huis. Als je iets wil, moet je het zelf willen en moet je het ook zelf organiseren. Dat deed ik dus al op mijn negende, en dat hebben mijn ouder me buitengewoon goed geleerd. Je creëert discipline, als je het gewoon helemaal zelf organiseert.” Deze vaardigheden zijn essentieel in haar werk als regisseur, waar ze vaak met grote teams werkt en complexe producties leidt.

Liefde voor grote verhalen

Haar fascinatie voor grote verhalen is diepgeworteld. Zo ‘verslond’ Annechien op jonge leeftijd al boeken. Grote verhalen en mythes bieden volgens haar een universele waarde en helpen mensen om zich te verhouden tot hun eigen leven. “Stel je voor: er was eens dit of er was dat; dat vond ik heerlijk. Dat is nooit weggegaan.” Haar regiestijl is ontstaan uit haar liefde voor muziek en verhalen. Ze begon haar carrière door andere regisseurs te assisteren, maar ontdekte al snel haar eigen benadering. “Ik hou heel erg van muziek en dat dat van nature in mij zit. En dat ik ook als ik een tekst lees muziek hoor,” legt Annechien uit. Haar vermogen om muziek te integreren in haar regiewerk heeft haar geholpen om een unieke stijl te ontwikkelen.

De uitdagingen van regisseren

Het regisseren van muziektheater brengt unieke uitdagingen met zich mee. “Het moeilijke van mijn vak is dat je moet creëren met mensen, en daarbij komt: mensen zijn wisselend, ook per dag,” zegt Annechien. Ze heeft geleerd om met verschillende temperamenten en karakters te werken en om zowel musici als acteurs samen te brengen in een productie. “Een acteur wil eerst de tekst en de scène begrijpen voordat hij speelt, terwijl een musicus vaak direct wil weten wat en hoe hij moet spelen.”

Tijdens de coronapandemie dacht Annechien na over haar passie en mogelijke alternatieven. Toch blijft haar liefde voor theater onverminderd sterk. “Ik weet wel dat het leven met passie iets fantastisch is, omdat het ervoor zorgt dat je opstaat en dat je zorgt dat je de ‘gordijnen’ opendoet,” zegt ze met een glimlach. “Het is spelen met weten wat er nodig is om iets tot stand te brengen, en tegelijkertijd zijn er altijd heel veel onzekere factoren waar ik altijd mee om zal blijven moeten gaan; factoren waarvan ik weet dat ik het schip overeind moet houden. Dat houdt mijn vak altijd leuk en uitdagend.”