Katja van der Does is een veelzijdige (trainings)actrice die haar liefde voor acteren combineert met haar muzikale vaardigheden en creatieve visies. Ze is niet alleen actief op het podium, maar speelt ook een cruciale rol achter de schermen bij diverse producties. Haar passie voor creëren gaat verder dan een gemiddelde passie, en met deze drive krijgt Katja erg veel moois voor elkaar! Foto: Liza Kollau

Een vroege liefde voor muziek en theater

Katja's liefde voor de kunsten begon al op jonge leeftijd. Op haar zevende begon ze met vioollessen, en haar liefde voor muziek breidde zich al snel uit naar zingen. ‘Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het eerst viool wilde spelen, maar volgens mijn moeder zag ik ooit een orkest op tv en was ik meteen verkocht,’ vertelt Katja. ‘Verder neuriede ik op school altijd heel zachtjes liedjes als ik door de gangen liep, zodat niemand het kon horen behalve ikzelf (dacht ik). Totdat we in groep drie een muziekproject in de klas hadden waarbij we met een zangdocent samen liedjes zongen. Dat was het moment waarop ik echt besefte hoe leuk zingen eigenlijk is.’

Als kind volgde Katja ook kort een theatercursus, maar haar echte passie voor acteren kwam pas later naar boven. ‘Ik vond de theaterlessen toen ik klein was een beetje saai. Het leek erg op buitenspelen op het schoolplein. Ik dacht ‘maar dat doe ik nu toch ook al? Ik wil ècht acteren.’ Pas tijdens mijn eindexamenjaar op de middelbare school begon het zo te kriebelen dat ik me inschreef voor een theatercursus. De oefeningen waren dit keer uitdagender en ik vond het geweldig.’

De drang om te combineren en te experimenteren

Katja's werk is een levendige mengelmoes van verschillende disciplines. Een combinatie van meerdere elementen komt duidelijk naar voren in haar werk bij Theatergroep Kamer 8, waar ze samen met anderen experimenteert met verschillende kunstvormen. ‘Ik hou ervan om dingen te combineren. Theater, muziek en beeldende kunst komen samen in mijn werk bij o.a. Kamer 8,’ legt ze uit. ‘We proberen dingen uit. Als iets niet werkt, schuiven we het aan de kant en proberen we iets anders.’

Diverse inspiraties

Katja haalt inspiratie uit diverse grootheden. ‘Ik vind het inspirerend als mensen hun eigen visie volgen, ongeacht wat anderen denken,’ vertelt ze. Haar liefde voor kleinkunst en Franse chansons begon op de middelbare school geïnspireerd door Wende Snijders, gevolgd door zangers van voor die tijd zoals Jacques Brel en Edith Piaf. Maar ook alledaagse mensen die hun passie volgen, inspireren haar. ‘Ik vind het mooi om te zien hoe mensen helemaal opgaan in hun werk.’

Foto's: Leo Lamboo & Vera Duivenvoorden

Opleiding en de eerste stappen richting het podium

Haar opleiding volgde ze aan de Acteursschool in Amsterdam en later vertrok ze naar Londen om daar lessen te volgen bij Guildhall. ‘Ik wilde heel graag verder werken aan mijn techniek. In Londen kreeg ik de kans om dat te doen. Ik sprak in die periode bijna alleen maar Engels, waardoor ik op een gegeven moment zelfs in het Engels begon te dromen,’ herinnert ze zich. ‘Het was een bijzondere ervaring’. Haar eerste professionele productie was bij Theater van Santen als Rémi in de muziektheatervoorstelling Alleen op de Wereld, waar ze haar muzikale en theatrale talenten combineerde.

Een unieke ervaring in het openluchttheater

Katja herinnert zich haar ervaringen in openluchttheaters als bijzonder. ‘De sfeer in zo'n bosachtig gebied is heel fijn. Je komt er meteen tot rust. We hadden echter ook een keer dat we dachten 'we gaan nog snel even naar het toilet', en dat bleek zo'n hutje te zijn dat net met anti-insectenspray was bespoten. Dat werd dus adem inhouden en gaan. Dat hoort ook bij het openluchttheater. Ik kan daar de humor wel van inzien. We speelden destijds de kindervoorstelling Alleen op de Wereld. Ik hou ervan, kindervoorstellingen spelen. Kinderen zitten helemaal in die fantasiewereld. Ze zijn zo onbevangen en direct, dat je constant moet inspelen op hun reacties. Ik vind het een geweldige doelgroep om voor te spelen!’

Kamer 8 en Marble Waves

Kamer 8 is een theatergezelschap uit Nijmegen dat sinds 2015 totaal-theatrale voorstellingen maakt, gericht op bewustzijnsvergroting en persoonlijke groei. Ze geloven dat bewustwording van gedachten, overtuigingen en gedrag kan bijdragen aan een vreedzame en duurzame wereld. Hun performances combineren tekst, video, muziek, beweging en kunst om het publiek op een diep niveau te raken en nieuwe inzichten te bieden. Katja was al tijdens de begindagen betrokken bij Kamer 8. ‘Eén van de eerste voorstellingen was in een club tijdens het Fringe Festival. Een te gekke ruige locatie en daar dan theater maken, love it. Oprichtster en regisseuse Marjoke Plijnaer houdt, net als ik, ook van het combineren van verschillende disciplines. We kunnen bij Kamer 8 dingen uitproberen, en als we denken dat iets niet werkt, dan laten we het weer los. Dat geeft ruimte en vrijheid, in zoverre dat je durft te experimenteren.’

Naast haar theaterwerk speelt Katja ook viool in de band Marble Waves. Over deze band hadden we het in het artikel van gisteren, onder andere over hun nieuwe album Endless Drifting. ‘Voor Endless Drifting heb ik de vioolpartijen ingespeeld. Soms speel ik mee tijdens optredens als gastvioliste, wat een geweldige ervaring is.’

Foto's: Minco den Heyer

Trainingsactrice voor politie en defensie

Naast haar werk in het theater is Katja ook trainingsactrice voor politie en defensie. Dit werk biedt een dynamische en afwisselende omgeving waarin Katja haar acteerkwaliteiten kan aanscherpen en de studenten kan helpen hun vaardigheden te verbeteren. ‘Het leuke aan dit werk is dat je verschillende scenario’s speelt. Het kan zijn dat je fiets is gestolen en dat je daar aangifte van doet, maar het kan ook zijn dat je met een mes staat en een eind aan je leven wil maken. Of je speelt iemand in een auto die een boete krijgt maar weigert mee te werken, uiteindelijk wordt opgepakt en dan ineens een wapen bij zich blijkt te hebben. Wat ik leuk vind aan dit werk, is dat we elke keer reageren op hoe de politieagenten of de studenten te werk gaan, waardoor eenzelfde soort scenario elke keer weer net anders gespeeld wordt.’